Gewoon Doorgaan

Met dit warme weer vlucht ik vaak naar mijn tuin - en raak ik meestal geïnspireerd door kleur en vorm van al wat daar bloeit en groeit.

Met dit warme weer vlucht ik vaak naar mijn tuin - en raak ik meestal geïnspireerd door kleur en vorm van al wat daar bloeit en groeit.

Het poolijs is een centraal element in het arctisch klimaat en tegelijkertijd is het een zeer dynamische component in het klimaatsysteem en het eco-systeem. De opwarming in het Noordpoolgebied gaat sneller dan elders op de aarde . Het poolijs smelt. Stevenen we af op het Blue Ocean event? Dat houdt in dat de Noordpool in de zomer ijsvrij is. De Noordelijke doorvaart wordt dan werkelijkheid, iets waar al sinds de missionarissen in de 17e eeuw en vele ontdekkingsreizigers daarna werd gezocht en niet wordt gevonden. China heeft de route de “Arctic Silk Road” genoemd, de vaarroute die 20 dagen korter is. In het artikel van Instituut Clingendael (April 2021) wordt aangegeven dat de Chinese visie een ongehinderd transport van producten ziet waarmee de wereldmarkten met elkaar zijn verbonden. China verandert met onderstaande kaart ons beeld op de wereld. China heeft al 10 ijsbrekers. Krijgt China straks de touwtjes van de Arctic Silk Road in handen?

Het poolijs is een centraal element in het arctisch klimaat en tegelijkertijd is het een zeer dynamische component in het klimaatsysteem en het eco-systeem. De opwarming in het Noordpoolgebied gaat sneller dan elders op de aarde . Het poolijs smelt. Stevenen we af op het Blue Ocean event? Dat houdt in dat de Noordpool in de zomer ijsvrij is. De Noordelijke doorvaart wordt dan werkelijkheid, iets waar al sinds de missionarissen in de 17e eeuw en vele ontdekkingsreizigers daarna werd gezocht en niet wordt gevonden. China heeft de route de “Arctic Silk Road” genoemd, de vaarroute die 20 dagen korter is. In het artikel van Instituut Clingendael (April 2021) wordt aangegeven dat de Chinese visie een ongehinderd transport van producten ziet waarmee de wereldmarkten met elkaar zijn verbonden. China verandert met onderstaande kaart ons beeld op de wereld. China heeft al 10 ijsbrekers. Krijgt China straks de touwtjes van de Arctic Silk Road in handen?

Bijgaand 2 foto’s van het raku stoken op onze Franse locatie. Een collage van het proces en een van de resultaten; een wierookhuisje. Onder het huisje past een houtskooltje met in dit geval daarop hars van Boswelia carterii (wierook). De wierook gaat smeulen en komt dan door de openingen van het huisje naar buiten. NB Huisje is in de stijl van de huisjes hier, met lauzes van leisteen ( ipv van dakpannen.)

Helaas was ik de sinds eind juni door gezondheidsproblemen niet in staat nieuw werk te maken. Dit ligt nog steeds stil. Maar gelukkig kon ik wel bladeren in de vele kleine schetsboekjes die ik in de loop der jaren vulde met impressies van mijn omgeving, alsook herinneringen en fantasieën. Dat brengt me er toe om ditmaal een terugblik te laten zien van wat mij toen en ook nu nog boeit. Kantjil en de tijger Op het moment dat Kantjil lag te genieten in het zonnetje langs een karbouwenspoor hoort hij de tijger brullend aankomen. Gelukkig herinnerde hij zich dat hij enkele minuten eerder een grote vlaai van een karbouw vergeleek met djenang, een verrukkelijk gerecht waar velen dol op zijn. Hij sprong overeind, dacht zichzelf een belangrijke taak toe en greep een pisangblad waarmee hij vol overgaven boven de goddelijke bolus begon te waaieren. “Wat doe je daar!” brulde tijger. “Ik moet zorg dragen voor deze heerlijkheid van de machtige woudgeest”. “Maar ík heb honger en wil dit eten!” brulde tijger opnieuw. “De grote woudgeest zou mij zwaar straffen als ik toezie hoe jij deze heerlijkheid verorberen zou”. “Kijk dan niet!” beet de tijger hem toe. “Goed, maar laat me dan weggaan en let vooral niet meer op míj.” Zo maakte Kantjil zich snel uit de voeten terwijl hij in de verte een schreeuw van walging hoorde.

Helaas was ik de sinds eind juni door gezondheidsproblemen niet in staat nieuw werk te maken. Dit ligt nog steeds stil. Maar gelukkig kon ik wel bladeren in de vele kleine schetsboekjes die ik in de loop der jaren vulde met impressies van mijn omgeving, alsook herinneringen en fantasieën. Dat brengt me er toe om ditmaal een terugblik te laten zien van wat mij toen en ook nu nog boeit. Kantjil en de tijger Op het moment dat Kantjil lag te genieten in het zonnetje langs een karbouwenspoor hoort hij de tijger brullend aankomen. Gelukkig herinnerde hij zich dat hij enkele minuten eerder een grote vlaai van een karbouw vergeleek met djenang, een verrukkelijk gerecht waar velen dol op zijn. Hij sprong overeind, dacht zichzelf een belangrijke taak toe en greep een pisangblad waarmee hij vol overgaven boven de goddelijke bolus begon te waaieren. “Wat doe je daar!” brulde tijger. “Ik moet zorg dragen voor deze heerlijkheid van de machtige woudgeest”. “Maar ík heb honger en wil dit eten!” brulde tijger opnieuw. “De grote woudgeest zou mij zwaar straffen als ik toezie hoe jij deze heerlijkheid verorberen zou”. “Kijk dan niet!” beet de tijger hem toe. “Goed, maar laat me dan weggaan en let vooral niet meer op míj.” Zo maakte Kantjil zich snel uit de voeten terwijl hij in de verte een schreeuw van walging hoorde.