In memoriam Hannemieke Stamperius

Helaas kregen wij het droevige bericht van het overlijden van Hannemieke Stamperius.
Ik was op haar gesteld geraakt door onze mailwisselingen t.a.v. haar inzendingen voor “Gewoon doorgaan”.
Ze deed daar vanaf haar lidmaatschap iedere maand enthousiast aan mee. Ze schreef zelfs dat dit stimulerend voor haar was.
Op onze Loods 6- exposities zag haar werk er bijzonder en zeer eigen uit- in een boeiende samenwerking met haar gasten en zo prachtig verzorgd.
Wanneer ik haar ontmoette, kwam ze heel betrokken over met een krachtige uitstraling ondanks haar zwakke gezondheid.
Ik zal haar missen.

Vera Jongejan

Hannemieke heeft zich naast en na haar schrijverschap ontwikkeld tot beeldend kunstenaar. Voordat ze lid werd van De Onafhankelijken was ze al heel lang bezig met het schilderen met waterverf. Ze exposeerde op verschillende plekken en had onder andere daardoor ook contacten met kunstenaars van onze vereniging, zoals Ben Vollers en Gerda van Bockxmeer. Gerda van Bockxmeer vertelde mij daarover het volgende:

“Hannemieke en ik ontmoetten elkaar voor de eerste keer in 2013, beide als jurylid van een expositie in de Mozes en Aaronkerk, waaraan een wedstrijd verbonden was. We jureerden het beeldend werk van leden van de Zondagsschilders, werk dat geïnspireerd was op eerder ingezonden gedichten. Poezie en beeld. Het klikte tussen ons, het was fijn om de jurering samen te doen en op deze manier met elkaar in gesprek te raken. Bij de beoordeling had Hannemieke een voorkeur voor werk dat op een losse en vrije manier was gedaan, iets wat ik later in haar werk terugzag.
Op Vlieland maakte ik voor het eerst kennis met de wad-abstracties van Hannemieke. Wij verbleven beide ieder jaar langere tijd op Vlieland. Ik ontmoette haar daar weer, ze wilde me graag haar werk laten zien en nodigde me gastvrij uit in haar huis aldaar. Ze was volop bezig om vorm te geven aan haar fascinatie voor het drooggevallen wad, de structuren en de aardse kleuren. Het was een fijne middag, ook omdat we onze liefde voor Vlieland deelden.
Het was goed om haar, inmiddels weer een aantal jaren later, in 2019, te kunnen verwelkomen als lid van De Onafhankelijken”. Tot zover de herinnering van Gerda.

Hannemieke heeft zich het schilderen met waterverf en verdunde acrylverf op eigen kracht eigen gemaakt. Vanaf de basis, vertelde ze mij. Uit het boekje, met bloemen en gewone, meer traditionele landschappen, zo stel ik me voor. Na tien jaar oefening had ze haar eigen vorm gevonden. Op haar geliefde eiland Vlieland ontstonden de wad-abstracten, de duin-abstracten en de abstracten van berkebomen. Daaruit vloeiden abstracte berglandschappen en tenslotte ook de pure abstracten voort. Een eigen plaats nemen de pijnabstracten in, een verbeelding van de pijn die ze door haar ziekte jarenlang heeft moeten verduren, waar ze zo bewonderenswaardig mee leerde omgaan.
In haar schilderingen is een breed scala van kleurschakeringen in subtiele combinaties te zien. De vormen zijn vloeiend en van een rijke afwisseling, de compositie is steeds weer interessant.
Een mooie samenvatting van haar opvatting over haar werk vond ik op haar website. Ik citeer:
“Ik probeer de kleuren en de vormen van het landschap te hérscheppen in een nieuwe compositie, die vaak een meditatief karakter heeft en waarin de essentie van dat landschap niet zozeer wordt uitgedrukt, als wel wordt ópgeroepen. Een natuurervaring is stil, en altijd wijd en weids. Daarom gaan mijn kleuren altijd in elkaar over: de ervaring heft alle grénzen op, ook tussen het landschap en mij. En het schilderij op zijn beurt, doet het landschap daarna weer anders ervaren”. Dit is een goede verwoording van wat verbeelding in de kunst werkelijk teweeg kan brengen, vind ik.
Ik herken hierin een romantisch element, in de beste betekenis van het brede begrip romantiek. Intuïtie, introspectie en oorspronkelijke verbeelding werken samen in een creatief proces. Er ontstaat een magisch, dromerig, poëtisch beeld.
Deze kwaliteiten van haar werk werden door de leden van De Onafhankelijken herkend, erkend en zeer gewaardeerd. We waren blij met haar, met haar erudiete, goed doordachte bijdragen aan discussies en met haar enthousiasme en liefde voor De Onafhankelijken.
In 2021 konden we, na de corona-episode, weer exposeren in de grote ruimte van Loods 6 op het KNSM-eiland. Elk lid mocht een gastexposant uitnodigen voor deze expositie. Daar liet ze prachtige tweeluiken zien, die waren ontstaan in nauwe samenwerking met Flip Lambalk, waarin háár abstracten fraai samensmelten met de kleurrijke monochromen van Flip. Dit was een heel bijzondere, eigenzinnige invulling van het begrip “gast”.
In december, deze maand, zou Hannemieke weer meedoen aan de tentoonstelling LICHT in de Kunstkapel in Amsterdam. Het mocht helaas niet zo zijn. We exposeren haar werk daar, maar nu, verdrietig genoeg, als een postuum eerbetoon.
We zullen haar missen.
Liesbeth Sevenhuijsen, voorzitter