Krogt Kijkt / 2

 

“Schilderen omdat het moet”( Leo Poelmeijer)

Zaterdagmiddag 6 september 2014.
Ik fiets naar een verjaardagspartij met in mijn zak de uitnodiging ”Leo trakteert”. Leo is Leo Poelmeijer, beeldend kunstenaar. Hij is 80 jaar geworden. Reden voor een feestje. Hij trakteert de bezoekers op zijn schilderijen, etsen en gouaches in Galerie Staphorsius in Westzaan. Ze mogen smullen van zijn kleurrijke “taarten” aan de wand. En voor de eerste honderd bezoekers is er, zoals de uitnodiging heeft beloofd, ook nog een verrassing.

Onderweg nip ik aan de voorgerechten van Leo’s traktatie: de gele zonplekken in de bomen langs de Westzanerdijk, de schuwe tinten groen in de struiken, de grijs-witte confetti van wolken tussen het kroos in de vaarten. Over een half uurtje ga ik dat allemaal terugzien in zijn werk. Ik verheug me er op. Dat zal smaken! Ik fiets langs het huis waar ik dertig jaar geleden mijn eerste atelier had. Het was mijn privé broeinest, een piepklein houten huis in de weilanden. De smaak van deze voorgerechtjes ken ik, al proef ik steeds weer nieuwe variaties.

In de galerie is het feestelijk druk.
Veel gasten, en – waar ik vooral voor kom – veel kunst. De voorgerechten zijn hier hoofdmaaltijden geworden. Aan de wanden zie ik Leo terug in de schilderijen: zijn passie voor het landschap. Hij is zijn eigen innerlijke niet te stuiten opdrachtgever. Ik zie gedrevenheid, vertaald in talrijke groenen, blauwen, grijzen, roden. Ik zet mijn oogkleppen op om elk schilderij afzonderlijk te kunnen voelen, op het puntje van mijn tong. Zoveel, zoveel.
Toen ik hem bij binnenkomst feliciteerde, overhandigde ik hem een geschenkje met de uitspraak: “Kunst is de onrust in het uurwerk van de tijd”. Ik zie die onrust van Leo in al zijn werken. De onrust die hem in beweging houdt. Tegelijkertijd zie ik ook rust. Rust die hij vindt in de zoektocht naar zijn emoties. Zijn vakmanschap houdt hem daarbij op zijn eigen bijzondere weg.

Ik beloof mezelf te trakteren op een tweede fietstocht hier naar toe.
Nu kom ik ogen te kort
Leo ‘s werk proeven vraagt tijd en rust